__ VA3TO __

گاهی در نبود تنها یک نفر، گویی جهان به تمامی خالی است.

خــنجر برام بیارین مــن از تبار دردم

عــمریه بی طلوعم مثل غروبی سردم

آیــنـــه دار غــربـــت بـــــــــا آدما غریبه

حــــــوای چشمای من در حسرت یه سیبه

تـــــــاریکه سرنوشتم فانوس من شکسته

عمریه بغضی سنگین راه گـــــلومو بسته

از شب به شب رسیدم از کوچه ها به بن بست

آ ی آدمـــای سر خوش جــــایی برای من هست

شـــب گرد قصه عشق تــنها و بی پناهم

اشـکم رو گونه هاتون من سردی یه آهم

اگر میدانی که در این جهان کسی هست که با دیدنش

رنگ رخسارت تغییر میکند و صدای قلبت آبرویت را به تاراج میبرد،

مهم نیست که او مال تو باشد

مهم این است که فقط باشد

زندگی کند،لذت ببرد و

نفس بکشد

به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، مرتضی پاشایی مدت‌ها با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد که با تشدید بیماری از روز جمعه 16 آبان ماه در بخش ICU بیمارستان بهمن بستری شده بود، ساعاتی قبل در گذشت.

مرتضی پاشایی (متولد 1363/5/20) خواننده، نوازنده، آهنگساز پاپ فارسی است. او دانشجوی رشته گرافیک بوده و از کودکی به موسیقی علاقه داشته است. موسیقی را از سن چهارده سالگی با نواختن گیتار آغاز کرد.

پاشایی اخیرا با وجود بیماری ترانه «نگران منی» را برای برنامه ماه عسل به تهیه‌کنندگی و اجرای احسان علیخانی اجرا کرده بود که بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت.

به گزارش خبرنگار فارس، پاشایی در طی روزهای گذشته روند بهبود را طی می‌کرد و حتی به بخش منتقل شده بود اما به یکباره حال وی وخیم شد و حدود ساعت 10:30 امروز (جمعه 23 آبان) در بیمارستان بهمن درگذشت و هم‌اکنون نیز پیکر وی به سردخانه منتقل شده است و مسولان این بیمارستان از هواداران این خواننده جوان درخواست کرده‌اند تا در مقابل بیمارستان بهمن تجمع نکنند.

براساس این گزارش، مراسم تشییع پیکر «مرتضی پاشایی» صبح روز یکشنبه 25 آبان ماه از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان برگزار خواهد شد.

[TORKIYE]

GIDYOURUM

شب بخير اي آخرين اميد من
نذار تاريكي تو قلبت بنشينه

چشاتو بروي شهر شب ببند
تا چشاي كوچيكت خواب ببينه

ميدونم خواب ستاره ميبيني
خنده هات براي من غريبه نيست

با مداد نقره اي رو تن ماه
همه ي آرزوهاتو بنويس

غروبا تو سرزمين خواب تو
بوي تنهايي و غربت نمياد

توي كوچه هاي سبز اون بجز
صداي پاي محبت نمياد

فرصت موندن تو شهر خواب كمه
دلتو به آسمون گره بزن

پا بزار تو جاده هاي كهكشون
شب بخير اي آخرين اميد من

khetab be khodaam 

کفش گشاد که پوشیدی منتظر زمین خوردن باش 

عمق آرزوی من اینست:که دروجودت خانه ای داشته باشم حتی به مساحت یک یاد! 

نه به خاطر شعر
نه به خاطر جورِ ديگر زيستن
خانه ى من
براى دو نفر كوچك بود
به همين خاطر تنها ماندم. 

- رسول يونان

«...دیروز که نامه ات رسید هنوز شیار دیدنت روی زمین بود و تازه بود. در نیمروز «شمیران» از چه سخن می گفتیم؟ دستهای من از روشنی جهان پر بود و تو در سایه روشن روح خود ایستاده بودی. گاه پرنده وار شگفت زده به جای خود می ماندی.

نازی، تو از آب بهتری. تو از ابر بهتری. تو به سپیده دم خواهی رسید. مبادا بلغزی. من دوست توام و دست تو را می گیرم. روان باش که پرندگان چنین اند و گیاهان چنین اند. چون به درخت رسیدی به تماشا بمان. تماشا تو را به آسمان خواهد برد. در زمانه [ی] ما نگاه کردن نیاموخته اند و درخت جز آرایش خانه نیست و هیچ کس گلهای حیاط همسایه را باور ندارد. پیوندها گسسته. کسی در مهتاب راه نمی رود و از پرواز کلاغی هشیار نمی شود و خدا را کنار نرده ایوان نمی بیند و ابدیت را در جام آب خوری نمی یابد.

kash mimordiim harvakh mikhayim 
kash kash 
chi chiye in zendegiye nekbat zendegi kardaniye

az bas ...

chi begam akhe ...

ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ، 
ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ... 
به کسی که دوستش داری دلبسته باش نه وابسته.....

رضا جوزانی

هی رفیق!بدون چتر کنارم قدم نزن خیس دلتنگی هایم میشوی

دنیای مـــن ابـــری تـــر از آن اسـت ک فــکـرش را مــیــکــنــی